ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΝΙΚΑΝΟΣ....ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΣ ΕΙΣΑΙ....ΚΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΜΟΝΟΝ ΤΟΤΕ ΘΑ ΑΡΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΖΕΙΣ..."

 

Αφροδιτη Καρανικου 

Αφροδιτη Καρανικου

9 Ιουνίου 2019 

Κλείνεις τα μάτια σου κι αφήνεσαι στο απαλό, ζεστό αεράκι του Ιούνη...

-"έλα να πετάξεις μαζί μου..." σε καλεί σε μια περιπέτεια μοναδική, που θα σε ταξιδέψει πάνω από βουνά και θάλασσες...

Μα εσύ φοβάσαι...δεν έμαθες ποτέ σου να πετάς. Κάθε φορά που ο άνεμος σε καλούσε, άνοιγες τα μάτια σου για να κρατηθείς στη στεριά όσο πιο δυνατά μπορούσες.

-"Όχι...άσε με στην ησυχία μου και στην ασφάλεια μου"... φώναζες και μέσα σου βαθιά θύμωνες με τους φόβους που φώλιαζαν και σου στερούσαν κάθε μικρή περιπέτεια.

Καθόσουν στο βράχο κι άκουγες τα κύματα να σκάνε στα βράχια...

-"Πήδα...πέσε στην αγκαλιά μου κι άσε με να σε ταξιδέψω στο βυθό...δεν ξέρεις πόση ομορφιά κρύβεται εκεί κάτω! Ένας κόσμος ολόκληρος ...έλα!!!" σου φώναζαν τα κύματα.

-"Φοβάμαι ...δεν έμαθα ποτέ να κολυμπάω, ούτε να κρατάω την ανάσα μου τόσο για να με ταξιδέψεις στο βυθό...Άσε με..."

Και ο φόβος έπαιρνε πλέον μορφές και στερεωνόταν καλύτερα.

Μια ροζ τριανταφυλλιά άνοιγε τα ροδοπέταλα της κι άφηνε το άρωμα της να μαγεύει τα πλάσματα που μπορούσαν να το μυρίσουν...

-" Μύρισε με κι άσε το άρωμα μου να φτάσει βαθιά και να ξυπνήσει τις αισθήσεις σου...Ο έρωτας είναι πηγή ζωής...ερωτεύσου!!!",

ψιθύριζε το τριαντάφυλλο.

-"Όχι...ο έρωτας είναι προδότης και μπορεί να με εγκαταλείψει για έναν άλλον έρωτα...Φοβάμαι να ερωτευτώ...Φοβάμαι την απόρριψη και τον πόνο...",απαντούσες στο κάλεσμα και μέσα σου μ' ένα μοιρολόι άρχιζε να σιγοκλαίει η ψυχή σου...

Ένας αετός πετούσε ελεύθερος στα ουράνια...

-" Μπορώ να σου δείξω τί σημαίνει ελευθερία και πώς να μάχεσαι για αυτήν...θέλεις;;;"

-" Γεννήθηκα σκλάβος...δεν ξέρω πως είναι να είσαι ελεύθερος, να αποφασίζεις εσύ για τη ζωή σου, να διεκδικείς όσα δικαιούσαι να ζήσεις στον πλανήτη και...φοβάμαι να παλέψω για την ελευθερία μου...Συνήθισα αυτό που έμαθα και είμαι τόσα χρόνια...Πώς να τολμήσω να το αλλάξω;;; Δεν κοίταξα ποτέ στα μάτια τον εχθρό μου, δεν γνωρίζω πως είναι η όψη του...Είμαι ανίκανος να σηκώσω το βλέμμα μου και να τον καθηλώσω ...Να αφήσω να αναμετρηθεί η αλήθεια με το ψέμα και η απάτη με την τιμιότητα...ΦΟΒΑΜΑΙ ΣΟΥ ΛΕΩ...ΑΣΕ ΜΕ...ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΠΑΙΔΕΥΕΙΣ ΤΟΣΟ;;;

-" ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΙ Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΟΜΑΙ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΞΥΠΝΗΣΕΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΑΛΗΘΙΝΑ...

ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΝΙΚΑΝΟΣ....ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΣ ΕΙΣΑΙ....ΚΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΜΟΝΟΝ ΤΟΤΕ ΘΑ ΑΡΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΖΕΙΣ..."

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΟΣΜΕ!!!

1Παυλος Πετριδης