ΔΙΟΔΙΑ...
ΑΧ ΤΙ ΕΠΑΘΑ Η ΓΥΝΑΙΚΑ....
Ταξιδεύω, που λες, από το χωριό μου στα Γρεβενά για την Κοζάνη.
Κουρασμένη από τις αγροτικές δουλειές και αρκετά αφηρημένη, ξέχασα να στρίψω για τον παλιό δρόμο και μπήκα στο ρεύμα της Εγνατίας Οδού….και ξαφνικά συνειδητοποιώ πως δεν έχω μαζί μου τσάντα, ούτε πορτοφόλι, ούτε ψιλά στη τσέπη μου….πανικός!!!
Σταματώ στην άκρη με τα αλάρμ, ψάχνω παντού στο αυτοκίνητο για 1,50 ευρώ…τίποτα!!!
ΤΩΡΑ;;; Θα πάω κι ό,τι βγει…έτσι κι αλλιώς πίσω δεν μπορώ να κάνω.
Στο νου μου ‘ήρθαν τα λόγια της φίλης μου της Ελένης: «με τρομάζει η Εγνατία…είσαι σαν φυλακισμένος…δεν μπορείς να βγεις από πουθενά ούτε πίσω να κάνεις…σαν να θέλουν αυτοί να σε οδηγήσουν κάπου, σαν πρόβατο για σφαγή…»
Μάνα μου, να στο βάθος τα διόδια…Πίσω μου ένα λεωφορείο…
Σταματώ, κοιτάζω τον υπάλληλο που έχει απλώσει ήδη το χέρι…
-«ξεχασα την τσάντα μου…τί κάνω τώρα;;»
- «στην άκρη δεξιά κυρία μου…αδυναμία πληρωμής …δεξιά και περιμένετε…»
Κάνω δεξιά και κατεβαίνω…Το λεωφορείο σταματάει δίπλα μου κι ανοίγει η πόρτα..
-«έλα κυρία, πάρε 1,50 ευρώ να πληρώσεις…»
- « όχι όχι…απλώς ξέχασα την τσάντα μου και δεν έχω χρήματα..» να ανοίξει η γη να με καταπιεί που ένιωσα σαν πάμφτωχη εκείνη την ώρα κι έτσι σαν καημένο που θα ήμουν με λυπήθηκε ο άνθρωπος…από την άλλη, η αλληλεγγύη του Έλληνα με έκανε να τον ευχαριστήσω κι επειδή ήταν έτοιμος να τα πετάξει από την πόρτα άπλωσα το χέρι και τα πήρα, έχοντας ένα ύφος ηλίθιας αγελάδας…
Έρχεται και ο υπάλληλος , πιστό τσιράκι του συστήματος, φουριόζος, διώχνει τον οδηγό άρον άρον, εγώ του δίνω το 1,50 ευρώ, δείχνοντας το λεωφορείο, μα αρνείται να τα πάρει γιατί η εντολή κόπηκε ήδη…Ζητάει ταυτότητα, δεν έχω, ζητάει δίπλωμα ψάχνω σαν τρελή το βρίσκω…τί είναι αυτό μου λέει, αυτό δεν ισχύει να το αλλάξεις…μα κανείς δεν μου είπε να το αλλάξω, γιατί να το αλλάξω, και πάλι θα δώσω εξετάσεις ;;; Όχι μου λέει, παράβολο θα πληρώσεις…Αααααα, πες έτσι να καταλάβω…πάλι λεφτά μαζεύουν..
Κι έφυγα, νιώθοντας ρεζιλεμένη από τα ηλίθια χαράγματα μου να είμαι συνεπής και υπεύθυνη σε ό,τι προστάζει το καθεστώς…
Νιώθοντας οργή και θυμό για το κ@λοκράτος μου που στον ίδιο μου το δρόμο, στην εθνική μου οδό, δεν μπορώ να περάσω και πληρώνω. Που ο δρόμος αυτός έγινε από λεφτά Έλλήνων, δικά μου και δικά σου, που συγκεντρώνονται στους καταπιστευματικούς λογαριασμούς αλλά για ποιο λόγο εγώ να πληρώνω τον κάθε ιδιώτη που έστεισε τα διόδια με τις ευλογίες του κράτους και ρουφάει την ενέργεια μου ποικιλοτρόπως και πλουτίζει τόσο εύκολα και τεμπέλικα, εις υγείαν των κορόιδων των Ελλήνων, αλλά κουνάει το δάχτυλο του σ εμένα και μου κόβει την ανάσα και με κάνει να νιώθω όσα νιώθω.
Και πάνω απόλα να νιώθω απογοήτευση για εσένα που με διαβάζεις αυτή τη στιγμή, για τον κάθε Έλληνα που , ενώ βλέπει και γνωρίζει τον πλούτο του στους κρατικούς προϋπολογισμούς εδώ και τόσα χρόνια αλλά δεν κουνιέται, δεν νοιάζεται να ελευθερωθεί, δεν νοιάζεται να ανακτήσει την αξιοπρέπεια του, δεν νοιάζεται ΚΑΝ για το μέλλον των παιδιών του….
ΜΗΠΩΣ ΞΑΝΑΖΟΥΜΕ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΡΕ ΕΛΛΗΝΕΣ;;;;
ΑΝΤΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΜΙΑ ΤΑΞΗ ΣΤΟ ΧΑΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΕΜΠΕΛΗΔΕΣ ΠΟΥ ΠΛΟΥΤΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ...
