ΝΟΕΙΣ;;;

 ΝΟΕΙΣ;;;

Αγγελος Δοξανης

Grigoris Petrakos

Αχ Νιόνιο, αγαπημένε των φοιτητικών μας χρόνων. Κάναμε τότε τη δική μας επανάσταση μέσα από τα τραγούδια σου.

-Πριν 3 χρόνια σε είδα να τρως στο τραπέζι δίπλα στον ΠΘ κ άλλους εκλεκτούς καλλιτέχνες.

-Μετά σε είδα να ζητάς τον υποχρεωτικό εμβολιασμό μου και να με λοιδορείς.

-Έκανες τα και παρόλα αυτά νόσησες βαριά δύο φορές. Τώρα είναι η τρίτη και διαβάζω πως παλεύεις για τη ζωή σου.

Στενοχωριέμαι που υποφέρεις, γιατί σαν καλλιτέχνη σε αγάπησα και τα τραγούδια σου θα τα αγαπώ για πάντα.

Πιο πολύ όμως στεναχωριέμαι για το πώς κάμφθηκε το επαναστατικό πνεύμα σου που ενέπνευσε τόσες γενιές.

Πώς έκατσες στο ίδιο τραπέζι με τον τύραννο;

Πώς ζήτησες να μου επιβληθούν υποχρεωτικές πράξεις παρά τη θέλησή μου;

Με όλη μου την καρδιά εύχομαι να γίνεις καλά στο ιδιωτικό νοσοκομείο που διαβάζω ότι νοσηλεύεσαι, παρότι ήξερα, εδώ και τρία χρόνια, ότι τα περιστατικά covid πηγαίνουν μόνο σε δημόσια νοσοκομεία.

Θα ήθελα μόνο όταν θα βγεις από το νοσοκομείο και ειλικρινά προσεύχομαι να βγεις δυνατός,

να γράψεις κάτι για το γεγονός ότι όλα αυτά τα που έκανες δε σε προστάτευσαν ΚΑΘΌΛΟΥ. Και ίσως να ερευνήσεις αν στο προκάλεσαν κιόλας...